Θυμάται την ημέρα που έφυγε.
Θυμάται τα βράδια που το σκοτάδι πονούσε παντού πάνω σου
Θυμάται όλα όσα προσποιείσαι ότι ξέχασες , πιάσαν σπόρο μέσα σου και τα λουλούδια βγαίνουν από τα μάτια σου σε δάκρυα που ποτίζουν τις ρίζες τους.
Θυμάται το άγγιγμα που καταπιεσες και το χέρι που έμεινε ανέγγιχτο.
Θυμάται την συλλογή από γέλια που εξατμιστηκαν.
Θυμάται.
Κι όταν αλλάζει ο καιρός πονάει κιόλας.
Leave a Reply