Αγαπη απο ζαχαρη.

Να συμμαζεψω γρηγορα,

η ακαταστασια της αγαπης μας μπορει να μην αντεξει την βρωμια τους, να ξεσκονισω τα λογια του και να πλυνω την χαρα μας.

Ειναι  φορες βλεπεις που τα αστερια που μου χαριζεις τους ενοχλουν και ετσι  θα τα κρυψω στο συρταρι μου μαζι με την καρδια σου, μην την αγγιξουν ξενα χερια .

Ειναι ευθραυστες οι μερες τους φοβαμαι μην μας ραγισουν ,δεν θελω να υπαρχουμε στα λογια τους πισω απο γυρισμενες πλατες ,στην πραγματικοτητα δεν με φοβιζουν μαλλον με ανατριχιαζουν.

Προτιμω να ανατριχιαζω απτο αγγιγμα σου, δεν τους θελω κοιτα πως μας κοιτουν με αδεια ματια, γυρευουν να γεμισουν τις κενες ζωες τους με τα γεματα βραδια μας.

Δεν τους θελω.

Γιαυτο ασε με να σε φιλαω τις νυχτες σαν να ξορκιζω το κακο και να ενωνουμε τα κορμια φτιαχνοντας ασπιδα, με ανατριχιαζουν .

Και δεν υπαρχει αντιδοτο  στην κακια τους παρα μονο η αγαπη μας , θα μεγαλωνει και θα επιτιθεται με την χαρα της στην βρωμια αυτου του κοσμου,

θα αντεξουμε, ακους , θα αντεξουμε..

                                                                       υ.γ πιγκουινοι (ξερεις εσυ)