Βαζω τα δυνατα μου! αυτη την φορα θα τρεξω ,γιατι οταν μου εξιστορουσες
τα παραμυθια σου,εκρυβες τους δρακους
κι οταν εκλεινες το φως
γελουσες πισω απτην κλειστη πορτα.
Κατευθυνες οτι ομορφο μακρια μου
και εγινα μελοδραματικη
δεν μεγαλωσα ποτε μου
περιμενω να ακουσω κι αλλα παραμυθια
μονο που τωρα εγω τα καθοδηγω,γιατι στο δικο μου κοσμο
οι δρακοι πετρωσαν στην ψυχη μου
κι οταν τους αναγνωριζω,τους κλεινω στο πιο σκοτεινο
δωματιο του μυαλου μου
και πισω απο ολες τις πορτες
ανοιγω ενα παραθυρο ,να μπει φως ,να γελασουν οι φοβοι μου..
Leave a Reply