Έφυγε.

Άνοιξε για λίγο τα μάτια της και επανήλθε στην δική του πραγματικότητα.

Δεν ακουγόταν στο δωμάτιο κι ο χώρος είχε το σχήμα της αγκαλιάς του ακόμη.

Έπρεπε να φύγει χωρίς να αφήσει σημάδια μέσα του οπότε μάζεψε τα αστέρια από τις κουρτίνες και τα φιλιά από το μαξιλάρι του , στέγνωσε τα δάκρυα από το πουκάμισο του και έσβησε τα κόκκινα χείλη απ’τον καθρέφτη του.

Έκλεισε την πόρτα πίσω της και βγήκε στον δρόμο.

Όλα θα άρχιζαν πριν τελειώσουν τελικά.