Αυτή την φορά θα τα καταφέρω! μονολογούσε συχνά τελευταία. 13 χρόνια την ταλαιπωρούσε αυτή η σκιά, βλέπεις σε κάθε αναπαυτική καρεκλά ειδικού που καθόταν όλο και πιο συχνά άκουγε για την σκιά που απέφευγε.
Ανέβηκε στο τραμ και ύστερα πήρε τον προαστιακό, αυτή την φορά θα πήγαινε βόλτα κάπου που να μην ήξερε, μια τυχαία επιλογή, όχι άλλες μετρημένες κινήσεις. κοίταζε τακτικά πίσω της για την σκιαφορεσε εκείνο το λουλουδένιο φόρεμα και ένιωθε τα χρώματα να χορεύουν επάνω της, είχε ξυπνήσει με μια μικρή θετική σκέψη σήμερα και θα το γιόρταζε.
είχε κουραστεί από ανθρώπους που ποτέ δεν είχε γνωρίσει, από πράγματα που ποτέ δεν είχε κάνει, από συναισθήματα που δεν είχε νιώσει, εξουθενωμένη από μια ζωή που δεν είχε ζήσει. Και της έλειπε. και την ήθελε τόσο αυτή την ζωή που την έσερνε σαν μπάλα δεμένη στο πόδι της. Κατέβηκε γιατί της τελείωνε ο αέρας κάπου στην κορινθο, κατέβηκε σε ένα απέραντο λιβάδι και αντικρυσε το πιο όμορφο θέαμα, δυο τεράστιες ιτιές που διασταυρώνονταν δημιουργώντας μια υπεροχή σκιά, όχι πνιγηρή σαν την δική της σκιά. Μια όαση. Στάθηκε με τα ματιά ψηλά κάτω από τα δυο ερωτευμένα δεντρά και παρατήρησε πόσο στοργικά ακουμπούσε το ένα το άλλο, πως λικνίζονταν τα φύλλα τους στο δροσερό αεράκι.
Τα χρώματα τους στον ήλιο. Αγκάλιασε το καθένα ξεχωριστά και ήταν σίγουρη πως ένιωσε παλμό μέσα τους, ακόμα και ο δικός της επιτάχυνε για λίγο.. Έκλαψε πολύ, έκλαψε τόσο που τα δάκρυα της πότισαν το χώμα των δέντρων. Έκλαψε στην σκιά. Και έπειτα ο ήλιος της έκλεισε το μάτι και θυμήθηκε την γιορτή, είχε πει θα γιορτάσει και άρχισε να τρέχει στα απέραντα λιβάδια, ελεύθερη πιο γρήγορη από την σκιά της, πιο γρήγορη από τις σκέψεις, από ένα μέλλον, απτό παρελθόν. Και όταν η ανάσα της παραιτήθηκε, έμεινε σιωπηλή, χωρίς σκιές, χωρίς σκέψεις. Γιορτή δεν είναι αυτό? σκέφτηκε? γιορτή είναι.
Ξάπλωσε με ένα χρυσάνθεμο στα χεριά, κάτω από τις ιτιές. Τον ερωτά δεν τον καταλαβαίνεις, τον ερωτά τον νιώθεις, τον εξαγνίζεις, σε τρελαίνει. Μονάχα ξαποσταινεις για λίγο κι ύστερα στην σκιά του μέχρι το επόμενο φως. Μια ηλιαχτίδα και μια βόλτα, στην ζωή αυτά μένουν.
Leave a Reply