Μια μερα θα φυγω.

Ειναι το ξαφνικο που σε συνταραζει.
Θυμαμαι την πρωτη φορα που ο ιλιγγος φυτρωσε στην ζωη μου, ενα πρωινο χειμωνιατικο που η ισοροπια μου χαθηκε και ο χωρος και ο χρονος στροβιλιζονταν αδιακοπα,ενα bad trip στην πιο φυσικη του μορφη.
Σε δευτερολεπτα η ζωη σου βγαζει γλωσσα βουτωντας την στο κεφαλι σου.
Κανενα φιλτρο,μονο παρανοια και φοβος.
Παντα πρωτο ερχετε το κακο, μετα τα αγαπημενα προσωπα ισως λιγη λογικη μα ο φοβος τα κουκουλωνει ολα σαν μαυρο σκοταδι.
Δεκα μερες μετα στην πιο σταθερη μου κατασταση χωρις κυματα και αναγουλες η διαγνωση ηταν πλεον ξεκαθαρη. Ιλιγγος θεσεως.
Ποιας θεσεως ομως? Προφανως της θεσης την οποια ειχα φορεσει αφενος ρουχαλακι, που δεν με κολακευε αφετερου.
Στρες και  φοβοι,λιγα χαμογελα ενδιαμεσα ενοχικα και μια ρουτινα που με σημαδευε σαν πιστολι, ενα μονιμο πιστολι στον κροταφο.
Η μουσικη με εκνευριζε τελευταια και η αυθορμητη χαρα των αγαπημενων μου με μεταμορφωνε σε πινοκιο.
Ξυλινη, σαν την εποχη που διανυουμε.
Μοναχα που εγω αντεδρασα στον ιλιγγο θεσεως κι αν διερωτασαι πως ειναι απλο, καταργωντας τις θεσεις για τον εαυτο μου.
Καταργωντας τους ρολους μου και οχι τον εαυτο μου.
Παρατησα την δουλεια που μου “φορεσαν” γδυθηκα την ρουτινα μου και σκαλιζοντας την ζωη μου πριν το τελμα θυμηθηκα πως αποσυμπιεση για μενα ειναι το γραψιμο και ο γιος μου.
Αντεδρασα.
Δεν θελω να προσποιουμαι πως ζω,θελω να ζω.
Η επανασταση ξεκιναει απο την δικη μας ζωη,
Σκαλωνει η ρουτινα στο καυκαλο και στην πρωτη αναταραχη τσακ πληγη παλι,αιμα κοκκινο.
Δεν θελω να γινω ξυλινη παλι.
Ουτε να στροβιλιζομαι.
Δεν θελω να με κυριευει ο φοβος,ουτε να αργοπεθαινω σε μια δουλειά που μισω μοναχα για να επιβιωσω.
Θελω να γραφω και να ονειρευομαι εναν κοσμο που αλλαζει, ανθρωποι χαμογελαστοι ,δημιουργικοι και ελευθεροι μεσα στην ζωη τους,ουτοπικο το ξερω αλλα ασε με να τονειρευομαι μοναχα.
Αν μπορουσα θα φτιαχνα και ενα δεντροσπιτο και κει θα ζουσα,θα εκανα συλλογη ηλιοβασιλεματων και θα μιλουσα  στα δεντρα , αλλα ειπαμε σιγα σιγα,ενα ενα τα βηματα ας ξεκινησω απο τα απλα..
Αλλωστε το ξερω , μια μερα θα φυγω μακρια. Καπου που να μην ξερουμε.
Μια μερα θα φυγω.
Θα φυγω.