Το κοριτσι με τα μακρια μελενια μαλλια και τα δαχτυλα γεματα δαχτυλιδια ειχε φεγγαροπετρες για ματια και γαλαζια ονειρα να την συνοδευουν, ηταν μια αλικη στην χωρα των θαυματων..
Ηξερε να αγαπαει και να αγαπιεται και σιγουρα αγαπηθηκε πολυ στην ζωη της ,μπορουσες να δεις την αγαπη σε καθε της κινηση, στον τροπο που περπατουσε ,μιλουσε και αγγιζε.Συναντησε πολλους λαβυρινθους μα βρηκε την διεξοδο, πινωντας τσαι γιασεμι στην υγεια της καθε απωλειας..
Δεν σε αγγιζε με τα χερια ,ειχε εναν μοναδικο τροπο να φωλιαζει μεσα σου απο τις πρωτες λεξεις που εκτοξευε στην καρδια σου, ειχε εναν μοναδικο τροπο να σου μεταφερει ολη την ενεργεια που ειχε διοχετευτει μεσα της ,την καλοσυνη και την διορατικοτητα της.
Μοιαζει με ξωτικο ,μια ομορφια χωρις εθνικοτητα μιας και αλλαζε μορφες και χρωματα καθε φορα.
Διεκδικησε τα ονειρα της και εφυγε μακρια απο την ασφαλεια , κερδισε και εχασε μα δεν το βαζει κατω.
Την αγαπω σαν να ειμασταν συνοιδοιποροι σε καποια αλλη ζωη και μου δινει δυναμη να ξερω πως ανθρωποι-φεγγαρια σαν και εκεινη ζουν αναμεσα μας.
Ειναι το φεγγαρι μου σε εναν ουρανο γεματο αστερια ,λαγους και πετραχηλια, φωτιζει με το χαμογελο της καθε γκριζα σκεψη.
Καθε φορα που μια σκεψη της καρφωνεται στο μυαλο μου με πλυμμηριζει η ζεστασια της , η μπλε αυρα της της και η καρδια της κατακοκκινη σαν αιμα.
Δεν ξεχναω φεγγαροπετρενιο κοριτσι, σε σκεφτομαι και χαμογελαω,
η καρδια μου σου χαμογελαει..
Και μην ξεχνας αλικη, εχεις εναν ασσο , οχι στο μανικι σου αλλα στην ψυχη σου..
Leave a Reply