Βαλς

καφες και τσιγαρο.
Τρεμουν τα χερια της.
Εξω βρεχει, μεσα σεισμος.
Εκεινη την μερα ενιωθε πως μπορουσε να τα βαλει με το συμπαν, φορεσε εναν σκουφο πηρε την ομπρελα και διπλοκλειδωσε την πορτα..και την καρδια της.
Ολοι ελεγαν να το προσπαθησει, να δωσει μια ευκαιρια στον αγνωστο, να εισβαλλει .
Δεν βαφτηκε, ουτε φορεσε το φορεμα που της ειχε προτεινει η Β.
Φορεσε τον εαυτο της και πηγε.
Μικρο καφε, καπου στο κεντρο, μυρωδια καπνου διαχυτη και βλεμματα ταλαιπωρημενα, πως μοιαζει ο κοσμος εκει  εξω με γηροκομειο ελπιδας.
Χαμογελασε ,δεν τον ηξερε μα αναγνωρισε την αμηχανια καποιου που περιμενε μια αγνωστη.
Καθισαν  χωρις να πουν κουβεντα.
Κοιταχτηκαν για ωρα ,ανεκφραστοι και διεισδυτικοι, ενιωθε γυμνη μπροστα του.
Ενιωθε ευαλωτος μπροστα της.
Ξεσπασαν σε δυνατα γελια ταυτοχρονα , ενα βαλς θα διεκοπτε τους συνειρμους τους.
Σηκωνονται και χορευουν εκει στο μικρο καφε.
Καμια λεξη δεν κρεμεται απτα χειλια τους, η μουσικη σταματαει ,ο κοσμος κοιταει.
Πληρωνουν και χανονται στο πληθος, εκεινη στριβει δεξια , εκεινος αριστερα..
Χανονται για παντα.
Καποιος θα επρεπε να επινοησει εκτος απτα τυφλα ραντεβου

και τα βουβα ραντεβου, για εκεινους που κουραστηκαν να μιλουν και να ακουν , για εκεινους που το μονο που ηθελαν ηταν ενα βαλς σε ενα καφε καπου στο κεντρο..