Η cherry & η τσιχλοφουσκα.

O διαλογισμος που της ειχαν “πουλησει” δεν φτουραγε πια και ολοενα πιο πολυ με διαολισμο εμοιαζε.
Ανυσηχη και μονη προσπαθουσε να μαζεψει τα καλοκαιρια μεσα της, να τα στριμωξει στον επερχομενο χειμωνα , υποχρεωσεις και ρουτινα , πρωινο ξυπνημα και δανεικες σκεψεις μηπως και γλιτωσει απτον εαυτο της.
Ναι δεν ακουγε τις σκεψεις της τελευταια, ειχε βρει τροπο να τις αγνοει, αλλοτε τους εβαζε μουσικη στην διαπασων και χορευε στα σκοταδια κι αλλοτε γινοταν εξαιρετικα αορατη.
Του κρυβοταν μεσα σε βιβλια και ποιηματα της αγαπημενης της πλαθ , σε συνταγες μαγειρικης και βολτες με το ποδηλατο στην πολη , εψαχνε συνεχεια καινουριες κρυψωνες μα ολο σκονταφτε στις σκεψεις..
Ματαια εμοιαζαν ολα στις συναντησεις τους, οι σκεψεις ανταριασμενες γεματες θυμο και θλιψη την στριμωχναν στην γωνια οπως τοτε που ηταν μικρη και η τιμωρια ηταν να ανεχτει τον εαυτο της εκει στην γωνια του σπιτιου , βουβη.
Να σκεφτεις αυτο που εκανες!
Καλυτερα να σκεφτεις αυτο που δεν εκανες , ηταν το μοτο της εκτοτε κι ετσι εμεινε προσκολλημενη σε αυτη την σκεψη , ονειροβατωντας τις περισσοτερες απο τις μερες της.
Θυμασαι αραγε το παιχνιδι που εβαζε την μαρια στο σκαμνι? ναι αυτο το συναισθημα φιλε μου, στο σκαμνι με εναν κοσμο να στροβιλιζεται και να μοιαζει με αστρικο χαρτη πανω απο το κεφαλι μου, εγω το σκοταδι , ναι.
Kρυμμενη αλλο ενα απογευμα στην ταρατσα , με την φιλη της την τσιχλοφουσκα  η γατα καποιου ενοικου με δανεικο ονομα.
Ηταν στειρωμενη και ροζ. Σαν τσιχλοφουσκα χωρις γευση, μονο μιαουρισμα και αγαπες, της θυμιζε τοσο πολυ το χρωμα του ηλιοβασιλεματος που την πρωτη φορα μα τον θεο γιαυτο την ανεβασε εω πανω.
Ετσι με ποδια να κρεμονται κατω απο τον πολησυχναστο δρομο και μια τσιχλα αγευστη να χαιδευεται πανω της , αποφασισε πως ο κοσμος χρειαζεται καινουργιες λεξεις,
εννοιες.
Ονοματα.
Ισως αν αφησουμε πισω την παλια μας ζωη και  ονομα
ισως να υπαρχει ελπιδα..
Απο σημερα θα με λενε cherry!
Για φαντασου την cherry  και την τσιχλοφουσκα να κοιταζουν ενα ηλιοβασιλεμα? αστειο ακουγεται δεν νομιζεις?