Μια μερα ολα θα εχουν νοημα.
Οι βαθιες ανασες , οι αποχαιρετισμοι, τα πισωγυρισματα στην παιδικη σου ηλικια ακομα και η εκλειψη του ηλιου θα εχει νοημα.
Μεχρι τοτε μετρησε αναποδα μεσα σου πεταλουδες τρεξε ως το κοντινοτερο συννεφο και κρατησε μου το χερι γιατι δεν ξερω αν στο ειπα, αλλα φοβαμαι.
Φοβαμαι πολυ.
Κι οταν φοβαμαι ανοιγει μια φυλακη μεσα μου και απελευθερωνει ενα μικρο αγριμι,μικροσκοπικο που θελει να βγει εξω με νυχια και με δοντια και με πληγιαζει απο μεσα, ουρλιαζει τοσο δυνατα που μπορεις να δειςτην καρδια μου να χορευει στο στηθος μου.
Κι επειτα εισαι εσυ.
Απευθυνομαι σε σενα καθε φορα ,μην μαφησεις κρατησε μου το χερι μεχρι να περασει.
Κλεισε τα ματια ,θα φτιαξουμε ενα παζλ, δωσε μου τα κομματια σου θα τα ενωσω με τα δικα μου.
Κλεισε τα ματια.
Μην τα ανοιξεις μεχρι να δουμε την πιο ομορφη ιστορια.
Leave a Reply