Να περιμένεις

Και θα πέφτουν χιλιάδες τα αστερία στα ματιά σου.

Θα ναι τόσα που θα δεις με το φως τους.

Κόσμους που ονειρεύτηκες.

Θα ναι κυριακη και θασαι όρθιος και έτοιμος από χρόνια.

Τα παιδιά θα ζωγραφίζουν ήλιους και πάλι και εσύ θα γελάς με το γέλιο αυτό που τραγουδάει στους χειμώνες η άνοιξη.

Οι πλατείες θα βουίζουν χάρες.

Και το ψωμί ζεστό.

Θα ξέρεις να αγαπάς κι εσύ όπως κι εγώ χωρίς όρια.

Χωρίς λογία.

Μόνο με ανάσες και φιλιά.

Να τρώω το στόμα σου και να φοράω το σώμα σου σαν ένα.

Κανείς δεν θα ναι μονάχος.

Εκείνη η μέρα θα είναι η μέρα που χιλιάδες αστερία θα γίνουν τα ματιά σου.

Να με/την περιμένεις.

Δεν αργεί.

Τα Ρολόγια δεν θα υπάρχουν στο ορκίζομαι κι ούτε το κόμμα, ούτε η τελεία δεν θα προλάβει να σωπασει όλα εκείνα που δεν προφτασαμε.

Γιατί δεν θα υπάρχουν.

Μόνο εμείς.