Το μονο που προλαβε να δει ηταν ενα τεραστιο χαμογελο , ενα χαμογελο σαν εκεινα που ειχε ξεχασει τα εκτυφλωτικα που ζεσταιναν ακομα και την πιο κρυα καρδια, εκεινα που τρυπωναν στο μυαλο σου κι εφτιαχναν φωλια σαν εμβρυα ,θυμιζοντας σου να ταιζεις την καρδια σου.
Της φωναξε ,μοιαζεις με ξωτικο και ετρεξε βιαστικα να μπει στο επομενο τραινο και να χαθει στην ζωη του λιγα λεπτα αργοτερα.
Εχεις νιωσει ποτε σου να τρακαρεις με την ευτυχια, εκεινα τα ευτυχηματα που σε κανουν να συνειδητοποιεις ποσο ομορφη και παραξενη ειναι αυτη η μικρη διαδρομη στην ζωη.
Λιγο πριν ειχε φυγει απο το μεγαλο κτιριο με τους καταλευκους τοιχους και τα συνθηματα ,τα βλεμματα των ανθρωπων εδω κρυωναν την ψυχη της, ολοι εμοιαζαν φοβισμενοι και απομακροι χαμενοι στην δικη τους μαχη, ειχε πει μολις βγω απο εδω μεσα θα ζησω.
Ξεχναμε την ουσια.
Ανοιγουμε τα ματια καθε πρωινο και ξαναγεννιομαστε , ο θανατος ειναι παντου στις ειδησεις ,στους εφιαλτες , στους αποχωρισμους ..
Αναλογιστηκε ποσες φορες ψιθυρισε μεσα της θελω να πεθανω και ποσες θελω να ζησω και ηταν τοσες πολλες φορες οι φορες που φλερταρε με τον θανατο ,μοναχα μια φωναξε θελω να ζησω κι αυτη μολις της ανακοινωσαν πως νοσησε.
Εκεινο το πρωινο ενιωσε σαν καταδικος στο ιδιο της το σωμα, χρονια φυλακισμενη στην εικονα της, στην δουλεια ,στο φαινεσθαι, να παρει σπιτι,δανειο,να παντρευτει να κανει παιδια, να πληρωσει την δεη το νερο ,τοσα πολλα πρεπει ,πουθενα θελω, ειχε ξεχασει να θελει.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!!!!
Ποσο ομορφο ειναι να θελεις , ειναι η κινητηριος δυναμη για να εχεις.
Ετσι εκεινο το μαγικο πρωινο εζησε,
περασε τον δρομο και αγγιξε τα φυλλα απο τα δεντρα που αγερωχα εστεκαν πανω απο την γκριζα πολη, μπηκε στο τεραστιο παρκο και χαμογελασε στα παιδια , ειδε ενα ζευγαρι υπερηλικων να κρατιουνται χερι χερι και ενα σμαρι γλαρους να χορευουν στον ουρανο.
Ειδε κι εκεινον , ενα χαμογελο και μια φραση
εκαναν την χαρα να την γαργαλαει ολη μερα.
Ηθελε να τον ξαναδει, ηθελε εκεινο το χαμογελο να φωτισει τα μεσα της, ηθελε ολο ηθελε..
κι οταν θελεις , εχεις..
αρκει να ταισεις την καρδια σου, να μην ξεχνας να της υπενθυμιζεις να θελει, να χτυπα δυνατα απο χαρα , να χαμογελαει.
Τα θαυματα ζουν αναμεσα μας, αρκει να μην προσποιεισαι πως ζεις, ζησε.
Η ζωη δεν ειναι εκει εξω ,ειναι μεσα σου.
Leave a Reply