Στο γνωστο μερος.

πολλα βραδια μετα απο εκεινο το βραδυ ηθελε να χορεψει.
φορεσε τον εαυτο της και τα βραχιολια της ,κατευθυνθηκε στο ομορφο μπαρακι διπλα στο κυμα κι ηταν στα αληθεια συμπτωση το οτι επαιζε το τραγουδι της;
hum the bassline -iyeoka και ενας αερας βορινος που ορκιζοσουν πως ζηλεψε την νυχτια κι ηρθε να κανει τα μαλλια της να χαμογελασουν..
ηπιε ρουμι , ρουμι που εκανε τις αρτηριες τις να λικνιζονται και μαζι τους το σωμα της, ενα σωμα που κουβαλουσε σιωπηλα για καιρο, τωρα ειχε φωνη.
χορευε,χορευε,χορευε και γυρω της κανεις.
χορευε και με κλειστα ματια ενιωσε ενα γνωστο αγγιγμα , ανοιξε τα ματια και ειδε καθαρα οτι της ελειπε μηνες τωρα.
τον πηρε απο το χερι και του εκλεισε το στομα ,
-μην  πεις τιποτα,ειπε μονο χορεψε μαζ ι μου
και ενιωσε το σωμα του πανω στο δικο της ,το χερι του στο προσωπο της , μυστικη συμφωνια εκστατικη,σιωπη εκκωφαντικη..
οταν το τραγουδι τελειωσε εκεινη χαθηκε στο πληθος , εβγαλε τα σανδαλια της και περπατησε διπλα στο κυμα.
πηγε στο μερος που ειχαν  σκαλισει μια ημερομηνια κι ενα “για παντα” που κρατησε λιγους μηνες και εκλαψε, εκλαψε πολυ..
την εψαξε τριγυρω μεχρι ο αερας να δωσει κινηση στα ποδια του, περπατησε διπλα στο κυμα κι εφτασε εκει, στο “για παντα ” τους οταν την ειδε σκυφτη.
σιωπη.
απλωσε το χερι και χαθηκαν στην νυχτα , για πρωτη φορα μετα απο καιρο ενιωθε την σαρκα της, την ανασα και την οντοτητα της μεσα στα χερια του.
-μην πεις τιποτα μονο κανε με ολοκληρη ξανα..
χωθηκε μεσα της ολοκληρος και η σιωπη πολυχρωμη εκανε την θαλασσα να θυμηθει..
σιωπη, τοσο γνωριμη σιωπη..
ενα βραδυ σαν κι αυτο που οι σκιες παιζουν με ανεμους και στιχους..
ενα βραδυ πιο σκοτεινο κι απο σιωπη..