θελω την μερα που θα φυγεις, απτο πρωι να μου γελας..

Ηθελε να μεινει.
Αμηχανια , η κουπα με τον καφε αχνιζε απειλητικα, θα καεις ,απο ερωτα, μεινε η φυγε για παντα.
Πηγαινοερχοταν με τα βιβλια στα χερια ,πανω κατω και η καρδια της ανω κατω, ψελλιζε στιχους της σαρα κεην και στα ακουστικα εκκωφαντικη νοσταλγια.
Βυσσινοκηπος, κατακοκκινα χειλη γεματα ποθο απο παλια, ετοιμα να εκραγουν βεγγαλικα στα δικα του, καμμια δευτερη σκεψη, πλησιασε και εκλεισε τα ματια .
Μετα πηρε την καρδια της βολτα στην παραλια και στο λουνα παρκ,  στην λαικη του σαββατου και στον σαλτιμπαγκο που λατρευε να βλεπει τις κυριακες στο γκαζι, χτυπουσε μανιασμενα κατω απο σκεπασματα ,κρυμμενη σε στενα και στο στερνο του , να μιλουν ασταματητα για το τιποτα και για ολα , να ξεσπουν σε γελια και να ξυπνουν χαραματα να βγουν στο μπαλκονι γυμνοι να καπνισουν τσιγαρο κοιταζωντας απο ψηλα την ερημη πολη και τον τρελο γειτονα.
Γλυκο κουταλιου και φιλια, στην παλια πολυθρονα ,λεκεδες στην ψυχη τους η εποχη μα οι δρομοι ηταν καθαρση και παθος μαζι, ετσι χερι χερι ιδρωναν στην ασφαλτο , με την ψυχη για μασκα και τα τεχνητα δακρυα να μπερδευουν τα αληθινα.

Χειμωνας και ανοιξη δεν ειχε σημασια πια καμμια, τα αστερια κομπιαζαν και εκεινοι κομπαζαν για εναν ερωτα  , εναν ερωτα που δεν ειχε σημασια αν θα αντεχε στον χρονο , με μια συμφωνια για την ασυμφωνια χαρακτηρων, αν επαυε να σιγοκαιει το παθος θα εφευγαν, θα χωριζαν οι δρομοι τους χωρις μια λεξη, ενας απο τους δυο αν ενιωθε πως στην κλεψυδρα του απεμειναν λιγοστοι μικροσκοπικοι κοκκοι που εφταναν στο τελος θα ειχε σημανει το τελος, χωρις αποχαιρετισμους ,λογια και δακρυα.
Καθε μερα κοιταζονταν στα ματια σαν να ηταν η τελευταια μερα  σαν να προσπαθουσαν να μαντεψουν ποιος θα εκανε την κινηση ματ.

Εκανε ησυχια να ακουσει τα πατηματα του στις σκαλες και τις νυχτες μαντευε τα ονειρα του, τα κλεδια στην τσεπη και στα ματια του αναζητουσε την φλογα εκεινη που εκαιγε καθε αμφιβολια, η ιδια αγωνια μερα νυχτα βολοδερνε μεσα τους ,ετσι ζωντανη η επιθυμια κρεμοταν απτα χειλη τους.

Η αγαπη χρειαζεται οξυγονο να αναπνεει και δρομους να διανυειν κανενας φοβος δεν ειναι πιο δυνατος απο την επιθυμια…