Πες μου τι φοβάσαι , πες μου αν κοιμάσαι?
όλα γύρω σου χάος και έρωτας πουθενά , φοβάται κι αυτός να ανθίσει στα ξερά, γιατί ο τόπος βλέπεις είναι ιδανικός μα γίνετε όλο και περισσότερο δανεικός.
Τι φοβάσαι πες μου τι φοβάσαι..
Γυάλινα όνειρα σε χέρια που τρέμουν η ακόμα καλύτερα σε στομάχια γεμάτα ,αδειανά μυαλά , όλο και πιο πολύ στριμώχνονται στην πόρτα σου τα δανεικά, ο κόσμος πενθεί ,ο κόσμος πεινά κι εσύ συνεχίζεις να κοιτάς την ελιά.
Φοβάμαι εσένα , φοβάμαι εμένα φοβάμαι αυτούς που δίχως όνειρα με σέρνουν στον πάτο, δεν έχω αντοχή ούτε ανάσα τώρα πια , στερεύει και η ελπίδα ,έσπασαν τα φτερά.
Είναι που οι ηρωές μου φορούσαν μάσκες και τα τραγούδια που με μεγάλωναν έγιναν δίχτυα ,πιάστηκα μέσα τους μαζί με τα όνειρα μου και φοβάμαι τι θα πω στα παιδιά μου.
Είναι οι μέρες που έγιναν νύχτες και οι καλημέρες έγιναν καληνύχτες , είναι και εκείνοι που μεστά περβάζια φυτεύουν αγκάθια αντί για άνθη.
Είμαι κι εγώ που πιστεύω ακόμα , που ονειρεύομαι με ανοιχτό το στόμα.
Είναι και οι φίλοι που γύρισαν .
Είναι και οι αγαπημένοι που μυρίζουν καπνό και επανάσταση,
είναι και οι δρόμοι σαν τους ουρανούς ανοιχτοί,
είμαι εγώ και εσύ μαζί.
Είναι η γιαγιά στην Τουρκία που κείτεται νεκρή, είναι η γιαγιά στην Βραζιλία που θέλει να ζει, είναι και η γιαγιά στην Ιερισσό με φωνή βραχνή που φωνάζει ελατέ, ποτέ της δεν έχει φοβηθεί.
Είναι η ελπίδα ολοζώντανη ,δυνατή που κάνει τον κόσμο να στροβιλίζεται από την αρχή, βαλέ ένα χέρι και εσύ
κοιτά ο κόσμος αλλάζει ,
αλλάζεις και εσύ ..
Leave a Reply