Υποκαταστατα χριστουγεννων

Το σπιτι μυριζε τσιγαρο και αλκοολ, ειχε καλεσει ολους τους “φιλους”  και γνωστους, ηρθαν ολοι.

Να σμιξουν τις μοναξιες τους.

Χριστουγεννα χωρις πνευμα , χωρις χιονι, χωρις καλαντα .

Ειχε πει πως θα διωξει ολα τα παιδακια που θα ελεγαν τα καλαντα, σαν να απεπνεε την μιζερια της το κουδουνι ,κανενα χερι παιδικο δεν το αγγιξε και ας περιμενε με το μανιασμενο εγω της να τους δειξει.

Ηρθαν ολοι, φτιασιδωμενοι και γυαλιστεροι μεστα καλα τους ρουχα ,τοσο δεν εμοιαζαν στους εαυτους τους που ηταν σαν να συστηνοταν πια απτην αρχη, αλλωστε και εκεινη δεν ηταν και τοσο ο εαυτος της τον τελευταιο καιρο, την ειχαν απολυσει και οι κανονικοι της φιλοι ειχαν μεταναστευσει ,της ειχαν απομεινει λοιπον οι “φιλοι”.

Επινε απο νωρις  εκεινο το απογευμα, μαγειρευε και τραγουδουσε παραφωνα μεχρι που ο γειτονας χτυπησε με το μπαστουνι του τον τοιχο, καμμια ελπιδα για αυθορμητισμο το 2012 και οι τοιχοι ειχαν αυτια (αυτια ξωτικου λογω κρασιου, με αυτη την σκεψη γελασε μεχρι δακρυων).

Το βραδυ φορεσε το μικρο μαυρο της φορεμα και τα αρβυλακια της ,πολυ grunge για την ηλικια της ,ομως ετσι ενιωσε ,ετσι εκανε.

Φορεσε και το καλο της χαμογελο, δηλαδη ανοιξε το συρταρι πηρε στα χερια της το γραμμα του (αυτο που ξυπνουσε τις νευρικες αποληξεις της και σχηματιζε χαμογελο) και ηπιε ενα τελευταιο σφηνακι βοτκας μπροστα στον καθρεφτη της, smokey eyes και ετοιμη!

Το χαμογελο-botox εδωσε και πηρε εκεινο το βραδυ ,ισως γιαυτο και να πονουσε το πρωι σαν να μασουσε τσιχλα για χρονια..

Λοιπον ειπαμε , ηρθαν ολοι , φαγανε ,ηπιαν, επαιξαν επιτραπεζια , θυμηθηκαν αυτους που ελειπαν και δακρυσαν, ειπαν ιστοριες και μιλησαν μαζι τους στο skype.

Mουδιαζε. Τις ελειπαν αφορητα. Θα σκοτωνε για τα κρυα αστεια του Μ. και την κλαψα της Κ. , ακομα και προβλεψιμα δωρα τους τις ελειπαν , τα καλτσακια με τους ταρανδους και τα coctail τους, η μυρωδια τους και τα γελια τους, ειχαν φυγει και ηταν σαν να την ειχαν παρει μαζι τους, εδω περιπλανιοταν μονο η σκια της.

Δεν θυμαται και πολλα απο εκεινο το υποκαταστατο βραδυ χριστουγεννων , μονο η μυρωδια και η ακαταστασια συντηρουσαν την μνημη της, σηκωθηκε απτον καναπε και κοιταξε την ωρα, ηταν πια μεσημερι, εκανε εναν απαισιο μορφασμο και πηρε στα χερια της ενα χαρτι που ηταν κατω απτο χριστουγιεννιατικο δεντρο.

Ειχε αποκοιμηθει και ολοι εφυγαν σιωπηλα μαζευοντας τα ποτηρια τους και καποια απτα φαγητα, τις ειχαν αφησει σημειωμα, εγραφαν : περασαμε υπεροχα, μακαρι να  ειχες χωρο στην ζωη σου νωριτερα

και να ειχαμε μοιραστει ακομα περισσοτερες ομορφες στιγμες, χρονια πολλα, οι φιλοι σου.

Εκλαψε με λυγμους συνειδητοποιωντας πως δεν αφηνε χωρο σε καμμια νεα φιλια να αναπνευσει και να μεγαλωσει, πενθουσε εδω και περιπου ενα χρονο τους φιλους που εφυγαν για μια καλυτερη ζωη ,κανοντας την δικη της ζωη ακομα πιο μιζερη.

Πηρε το τηλεφωνο , μιλησε σε ολους εναν προς εναν και τους ευχαριστησε με το νεογεννητο χαμογελο της που σαν να εβγαινε απτην γραμμη και να τους γεμιζε συμπαθεια και ζεστασια, μια νεα προσκληση για την πρωτοχρονια και ανακουφιση..

Πεταξε το τοφου, την σογια ακομα και την ζαχαρινη, ειχε αποφασισει να ξεκινησει να αποκοβεται απο υποκαταστατα ακομα και στην πιο γελοια εκδοχη τους, παντα ετσι προετοιμαζοταν αλλωστε , με γενναιες – γελοιες κινησεις ,αποφασιστικες κατα τα αλλα, γελασε και κατεβασε τα σκουπιδια, πηρε μια βαθεια ανασα και χαζεψε την γειτονια και τα πανεμορφα λαμπιονια, ειναι ωραια τα χριστουγεννα τελικα..