Ξέρεις ήθελα πολλά να γράψω σήμερα.
Πνιγόμουν στις ίδιες μου τις λεξεις και ξέβραζα συναισθήματα από τις τρικυμίες που μου είχες απλόχερα χαρίσει.
Άραγε τις θυμάσαι που και που;
Κλείνεις τα μάτια σου για να με δεις να σου χαμογελάω? Πιστεύεις ακόμα στα σύννεφα;
Βρήκα τον εαυτό μου σε ένα συρτάρι γεμάτο παλιές φωτογραφίες και σε αναγνώρισα στα μάτια μου, στο κιτρινισμενο χαρτί και στο φούτερ που μου δανειζες στην θάλασσα γιατί δεν μπορούσες να με αγκαλιάσεις.
Ήθελα πολλά να σου πω σήμερα.
Leave a Reply