Άστατα υποκατάστατα.
Σαν να μαγαπούσες μίλα μου, σαν να πολεμούσες κανε μου έρωτα,σαν να νοιαζόσουν να έκλεινες την τηλεόραση και να άνοιγες δρόμους για την ελευθερία να αγαπιόμαστε και να χορέυουμε στους ίδιους δρόμους που παλέψαμε.
Έιμαστε εγώ και εσύ στα σκοτάδια που δεν κλείνουν τα μάτια απτις σκέψεις που σαν εφιάλτες ξυπνητοί μας στοιχειώνουν.
Το άγγιγμα σου τρέμει οχι απο πόθο,μυρίζεις φόβο και μου λείπει η μυρωδιά σου.
Σαν να μην ξημέρωνε κράτα με.
Σαν να μήν υπήρχε αλλη ανάσα ακούς?
Δεν είμαστε ίδιοι μας κλέψαν οτι πιο όμορφο νιώσαμε.
Θέλω να ζήσω,
Θέλω τα χαμόγελα των αγαπημένων πίσω.
Οχι άλλα χάρτινα πρόσωπα ,χάρτινα φιλιά και λόγια.
Θέλω πράξεις.
Άστατα υποκατάστατα οχι πια.
Μας θέλω ολάκερους πίσω.
Leave a Reply