Γευση φραουλα.

Περιμενε εκει τρια τεταρτα, μασωντας μηχανικα την τσιχλα της, ενοχλητικα θορυβωδες ,γευση φραουλα.
Το πακετο στα χερια της εκανε κυκλους γυρω απο τα δαχτυλα και οι λεξεις σκορπιζονταν στον αερα, μεγαλη απολαυση που διαρκει…
Την πρωτη φορα που δοκιμασε αυτο το ευπλαστο υλικο ,το στομα της ενθουσιαστηκε τοσο που αρνηθηκε τις λεξεις και ορκιστηκε αιωνια αγαπη στο ονομα της.
Μιλουσε λιγο και ας ενιωθε πολυ, μασουσε πολυ κι ας μην “μασαγε” απο προβληματα και συμφορες.
Συμφορες πολλες.
Ερωτευτηκε παραφορα την σιωπη του, οικεια βλεπεις η αποσταση τον εκανε να μοιαζει προσιτο, τον ειχε δει πολλες φορες στο φερι μποατ να περιμενει στωικα την γεφυρα να αραδιασει δεκαδες αμαξια στους απληστους δρομους που δεν οδηγουσαν πουθενα.
Κρατουσε παντα ενα βιβλιο στα χερια του και ετσι καθε φορα εστριβε την φουσκα μαζι με το προσωπο της να διακρινει τον τιτλο ,
ΦΩΝΕΣ του αντονιο πορτσια , γελασε και πλησιασε κοντα του, διπλα του στο καταστρωμα με τον αερα να χαλαει τα σχεδια της τσιχλας της, εβγαλε ενα στυλο και σημειωσε στο πακετο της

ΜΗΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.

Αναγνωρισε τον πορτσια στις λεξεις της και χαμογελασε σαν ουρανιο τοξο μετα απο βροχη, το προσωπο του απο τοσο κοντα εμοιαζε βγαλμενο απο παραμυθι, ματια φορτωμενα σπιρταδα και χειλη γεματα απο κερασενιες εγκοπες.
Του προσφερε τσιχλα απλωνοντας το κουτι με τις λεξεις,
-προτιμω την δικη σου ειπε και πλησιασε τα χειλη του στα δικα της , ενωθηκαν  σε εναν τρελο χορο φραουλενιων χυμων ,κατεκτησε την μιση οδηγωντας την στο δικο του στομα.

Δεν ειπαν ποτε πολλα, περισσοτερο με συμφωνια εγχορδων εμοιαζαν κανωντας διαδοχικες κινησεις που για καποιον λογο συμπληρωναν η μια την αλλη, παντα μασωντας τσιχλα γευση φραουλα
..Eζησαν αυτοι σε φραουλενιες πεδιαδες και εμεις καλυτερα?