Γέµισαν το σπίτι αρώµατα και γλυκά πασπαλισµένες σκέψεις από άχνη ζάχαρη και πορτοκάλι, αυτή την φορά θα µιλούσε δυνατά.
Θα έβαζε τα δυνατά της να ακουστεί ή ψυχή της.
Φόρεσαν τα γιορτινά τους και ακούµπησαν στον ώµο της.
Αυτή τη φορά θα βοηθούσε.
Μουσική και χαµόγελα στριφογύριζαν στα µάτια τους και τα χέρια τους δώρα.
Αυτή την φορά θα µιλούσε.
Σηκώθηκε και άνοιξε τα µεγάλα της µάτια, τέντωσε τα χέρια της και η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, αυτή την φορά θα µιλούσε.
Μέσα σε έναν χρόνο τέσσερα θανατικά.
Θα µιλούσε.
Θα τους έλεγε πως το δώρο της ήταν τα χέρια στον ώµο της, η αγάπη τους και η ζεστή αγκαλιά τους.
Το δώρο ήταν που µαζεύτηκαν όλοι µαζί γύρω από το τραπέζι, η άχνη ζάχαρη και τα δάκρυα χαράς.
Μην αφήνεις στιγµή να περνάει χωρίς αγάπη. Μην περιµένεις τις γιορτές για να νιώσεις την ανάγκη.
Άνοιξε την καρδιά σου και κάθε µέρα θα είναι γιορτή.
Leave a Reply