Υπαρχουν καταστασεις και πραγματα που πιστευουμε πως ποτε δεν θα χτυπησουν την δικη μας “πορτα”,τα σχολιαζουμε ,λυπομαστε, κουναμε συγκαταβατικα το κεφαλι , μα ποτε δεν βαζουμε τον εαυτο μας στην θεση αυτη ,φτυνουμε τον κορφο μας και την επομενη στιγμη γκρινιαζουμε για την κινηση στους δρομους ,τον γειτονα ,το παιδι μας που δεν σταματαει να μιλαει ,την κριση ,την ανεργια ,ακομα και για τα ρουχα που δεν πλυθηκαν σωστα και ξεθωριασαν.Σε βλεπω μπροστα απτον καθρεφτη σου αγανακτισμενο για ολα, εχεις αγχος, παθαινεις κρισεις πανικου ,ειλικρινα δεν θελω να σε ταραξω αλλα υπαρχουν ανθρωποι που ερχονται αντιμετωποι με τον θανατο καθημερινα ,ανθρωποι σε ολες τις ηλικιες,ανεξαρτητου χρωματος,χρηματος,ιδεολογιας, η θρησκειας.
Δεν σε κατακρινω ,ειμαι ενας απο σενα ,εχω τις ιδιες ανυσηχιες ,παρομοια αγχη ,φοβιες ,προβληματα
εχω υψωσει ενα τεραστιο διαφανο τοιχο μπροστα μου και κρυβω μεσα του τα πιο τρομακτικα πραγματα,μεχρι που η επαρατως νοσος χτυπησε εναν δικο μου,εναν καταδικο μου ανθρωπο ..
Η πρωτη σκεψη ειναι ενα τεραστιο ΓΙΑΤΙ? μοιρολατρεια και δακρυα ,πονος και εφιαλτες,ατελειωτοι διαδρομοι ,κρεββατια του πονου ,εξετασεις,βιοψιες,χειρουργεια και προσωπα αγνωστα ,χιλιαδες προσωπα.
Η μεγαλυτερη μου φοβια επαιρνε σαρκα και οστα και οι μερες ,και οι μηνες περνουσαν περιμενοντας μια απαντηση απο καθε βιοψια,μια εκκινηση και παλι απο την αρχη αγωνας δρομου.
Νοσοκομεια και απροσωποι γιατροι ,με θαυματουργα χερια αλλα σκληρη γλωσσα,αναμονες και νοσοκομες που ακουμπουν την καρδια σου,ανθρωποι,ανθρωποι,ανθρωποι…
Γνωριζεις τους παντες ,ολοι θελουν να μιλησουν για την δικη τους περιπτωση ,να παρουν δυναμη, να βοηθησουν και να βοηθηθουν, ανθρωποι σαν τον μπαμπα σου, την μητερα σου,την γιαγια και ακομη χειροτερα σαν το παιδι σου ,ειναι εκει και μαχονται ,χαμογελουν (στους εφιαλτες μου λιποψυχουσαν)
ελπιζουν και ονειρευονται πισω απο παραθυρα νοσοκομειων.
Ο δικος μου , ο κατα δικος μου ανθρωπος εστεκε εκει αναμεσα τους , οι γραμμες του προσωπου του μαρτυρουσαν τον πονο μα το χαμογελο του δεν σε αφηνε να σταθεις για πολυ στον πονο.
Οι ανθρωποι γινονται παλι μωρα και στην εμβρυακη σταση τους ,περνωντας τις ωδινες τους , ξαναγενιουνται.Το ειδα να συμβαινει , Ωρα την ωρα ,μερα την μερα.
Ποτε δε τελειωνεις ,λενε με δαυτο ,αλλα υπαρχει ελπιδα ,η ελπιδα ποτε δεν πρεπει να πεθαινει,
νικητης η νικημενος ΠΡΕΠΕΙ να παλεψεις ..
Εμεις τα καταφεραμε , πισω μας αφησαμε την μεγαλη πορτα και τους κρυους διαδρομους, μα οχι τα προσωπα και τις προσευχες, δεν θα ξεχασουμε ποτε και δεν θα παψουμε ποτε να ελπιζουμε ..
Τα πολυτιμοτερα πραγματα στην ζωη σου ,ειναι σιγουρα διπλα σου και σιγουρα δεν ειναι πραγματα ,γιαυτο χαμογελασε και εκτιμησε την υγεια σου ,αγαπησε πιο δυνατα τους αγαπημενους σου και πιστεψε στα θαυματα ..
Τα πολυτιμοτερα πραγματα στην ζωη σου ,ειναι σιγουρα διπλα σου και σιγουρα δεν ειναι πραγματα ,γιαυτο χαμογελασε και εκτιμησε την υγεια σου ,αγαπησε πιο δυνατα τους αγαπημενους σου και πιστεψε στα θαυματα ..
σαγαπω ηρωα μου
Leave a Reply