Χαμενοι μεσα σε καπνους και αλκοολ, φιλοι που ηπιαν στην υγεια μας και τραγουδια που μας εφεραν δακρυα στα ματια.
Ολοι κατι κρυβουμε ελεγε και εκρυβα το προσωπο μου με τα χερια να μην δει την φιγουρα του στα ματια μου.
Περπαταμε για λιγο στα σκοτεινα,καληνυχτες απο ζαχαρη.
Φοβοι και λογια στοιβαγμενα μεσα σε σωματα ξαγρυπνα σε στρωματα ξενα,μοναξια και ληθη.
Ξημερωνει και η ομορφια αυτου του κοσμου θολη,τελευταιο τσιγαρο και φυγαμε ,ετσι;
Ουσιαστικα ποτε δεν φυγαμε,φιλε μου.
Ακομα ξημερωνει μεσα μας.
Leave a Reply