Σιωπή.
Κι ύστερα εκκωφαντική θύμηση.
Παράθυρα του μυαλού που ανοιγοκλείνουν.
Βροχή.
Κι ύστερα εκκωφαντική θύμηση.
Παράθυρα του μυαλού που θωπεύουν το φως.
Τεχνητό σκοτάδι η σκέψη.
Και για αστέρια, σε στολίζει με δάκρυα.
Που χύνονται απτις άκρες των ματιών σου, στον ουρανό.
Μέσα σου.
Leave a Reply