Είδα στα μάτια σου ,τα μάτια του.
Ο φόβος έγινε δεύτερο δέρμα και πληγιαζει τις ανιωθες “πολιτισμένες πολιτείες, λερώνει με συνείδηση τα πεζοδρόμια και τα λιμάνια κι ο εκκωφαντικός θόρυβος από τα πεινασμένα στομαχια ταΐζει την αστάθεια σου.
Δεν είσαι άνθρωπος.
Όχι.
Μόνο σάρκα φοράς μέσα σου άδειος και σάπιος.
Σηψαιμία και λήθη.
Δεν πιστεύω σε τίποτε πια πάρα μόνο στα παιδιά και στα συννεφα.
Δεν είσαι άνθρωπος.
Όχι.
Μόνο σάρκα φοράς και περιφέρεται ανούσια, καταναλώνεις χρόνο και αναπνέεις τον αέρα τους.
Μην τα κοιτάς.
Αν δεν ντρέπεσαι μην τα κοιτάς.
Leave a Reply