Να πιστεψουν κι αλλοι..κι αλλοι..

Θελεις να καθησουμε στα βοτσαλα?

Δυο κοριτσια , ενα μελαγχολικο κι ενα με θαλασσενια ματια.

μουσικη υποκρουση το φεγγαρι και η σιωπη του , πυροφανια σκιζουν την μαυρη θαλασσα με τις ασημενιες ανταυγιες..

Χερια που ξερουν να κρατουν και λεξεις μπερδεμενες, προσωπα ερχονταν και εφευγαν στα ατελειωτα σεναρια τους μα εκεινες σφιχταγκαλιασμενες κατεληγαν παλι στην μαγεια..

Πιστευουμε θα ελεγε το θαλασσενιο κοριτσι και μπορουμε..

Μια φωτια σαν ψευδαισθηση μπροστα τους και μεσα τους , κοιταχτηκαν σαν να ειχαν απαντηση σε ολα τα γιατι τους.

Ο ουρανος αλλαξε χρωμα στα ματια τους κι απτο βαθυ σκοταδι του , ενα φαναρακι σαν ευχη πετουσε πανω απο τα κεφαλια τους.

Χαμογελασαν και επειτα ξεσπασαν σε γελια.

Τουλαχιστον , πιστευαν..

Η μαγεια υπαρχει..

Η μαγεια ειμαστε εμεις..