Να ζησω

Σε ποιους αγονους βυθους
με καταδικασες να ζησω?
απο κεινη την νυχτα
παντα νυχτα ειναι
και τα λογια σου
καρφωμενα στα πλευρα
δεν με αφηνουν να βγω στην επιφανεια
αθυροστομες πολεις μαρτυρουν
τις παλιες περιπλανησεις μας
στα σοκακια τα ερημα πια
μου εκλεινες τα ματια
παμε καπου που να μην ξερουμε
ελεγες
και η θλιψη σου μας γυριζε παντα πισω στο σημερα
που εχω χρονια να σου μιλησω.