Μην με ρωτας για την αγαπη. Τα ρημαξα ολα για τον ερωτα, για την προσκαιρη εναρμονιση του μεσα μου με τον εξω κοσμο.
Αλκοολικη του ερωτα φιλε,οπου ματια φλογερη κι ενα σεναριο στο μυαλο της,θά εισαι εσυ ο υπερτυχερος που θα ζησει ταινια μικρου μηκους πριν αυτοκαταστραφει καθε εννοια λογικης ,καθε σημαδι που κουβαλαει μεσα του εκεινη ,μιας και μετα το χτυπημα της εξάυλωνεται και κρυβετε πισω απο προσωπεια μεχρι το επομενο θυμα..
Μεγαλη ντοπα ο ερωτας η θα ζουσε με το κουσουρι του η θα πεθαινε απο υπερβολικη δοση φιλε.
Ελεγε ,κοιτα τα ματια που με γδυνουν τα βλεπεις? Ρε φιλε μου λεγε κοιταζει την ψυχη μου ,με εγδυσε και επεφτε με τα μουτρα στην ντοπα,γυαλιζε το ματι της.
Τους αποθεωνε τους ερωτες της, τους εφτανε τοσο ψηλα που ουτε και εκεινη οσο κι αν απλωνε διχτυα δεν τους εφτανε.
Σκαρφαλωνε ,επεφτε,πληγιαζε φιλε μεσα της,παλευε στον ξυπνιο της και στον υπνο της με το θεριο κι οσο απομακρυνοταν τοσο φτιαχνοταν ,οσο δεν ακουγε τις λεξουλες που γενναγαν στο μυαλουδακι της τοσο πιο πολυ πεισμωνε,ηθελε να μπει στην σαρκα τους να φορεθει ηθελε φιλε.
Την ενιωσα.
Την ερωτευθηκα.
Την πονεσα.
Την εκλαψα.
Την θυμαμαι.
Την ξεχναω.
Την λυπαμαι.
Την γιατρευω.
Την μισω.
Την αγαπω.
Την καταργω.
Την χρειαζομαι.

Leave a Reply