Κρυφτό.

Ενα παιδι μετραει τα αστρα και το φεγγαρι της βρωμαει φοραει φτερα και γυριζει με τα μικρα της χερακια τον κοσμο αναποδα να του ανεβει το αιμα στο κεφαλι να παψει να κοκκινιζει μοναχα το φεγγαρι μπας και θυμηθει ο κοσμος τι θα πει ντροπη και δουμε μαγουλα να κοκκινιζουν ξανα.
Την κοιταζω να πλατσουριζει σε απανεμιες και να μαλωνει με τα κυματα στον βορια ,ειναι παντα εδω με τα καστρα της στην αμμο ,ειναι εδω ακομα κι οταν κοιμαμαι στα ονειρα μου τραγουδαει ,πλεκει πλεξουδες τα μαλλια της και γελαει με την σκια της.
Ειναι ενα κοριτσι αναμεσα σε χιλιαδες αλλα κοριτσια, ειναι το πορφυρο χρωμα του ουρανιου τοξου,ειναι ο ηχος της βροχης στον τσιγγο και η μυρωδια των σπιτικων κουλουριων της γιαγιας, ειναι απο ονειρο βγαλμενη κι ας λενε κριμα το παιδι ,εγω ελπιζω σε εναν κοσμο που θα μοιαζει πουπουλο στα ποδια της,εναν κοσμο που θα την δεχτει σαν αγκαλια ζεστη της μανας.
Ποσο ευχομαι να ναι ετοιμος ο κοσμος για σενα αγαπη μου, ποσο λυπαμαι που αναρωτιεμαι…