Παγίδα

Τους τάιζαν ασταμάτητα.

Ηλεκτρονικά, φαγητά, ξένες γλώσσες, μάθηση.

Κανείς δεν μαθαίνει χορταίνοντας και κανείς δεν νιώθει ναρκωμένος.

Η καρδιά τους χτυπά και το σώμα ρομποτοποιείται.

Μηχανικές κινήσεις, μπλίπ μπλόπ, η ώρα πήγε 9.

Διάβασε!

Φάε!

Ξεκουράσου!

Γυμνάσου!

Ανέλαβε τις ευθύνες σου!

Μην κλαίς!

Γέλα.

Προσποιήσου ότι απολαμβάνεις την δικαιοσύνη που ντύθηκε η εποχή.

Μεγάλωσε!

Και κάπου εκεί κρυβόσουν εσύ.

Στα χέρια σου έσφιγγες τον χρόνο, να μην μολύνει την καρδιά σου.

Να μην ξεχάσεις.

Να νιώθεις και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Και να ρωτάς γιατι γελούν όταν κλαίς.

Μην φοβηθείς, γιατί εσύ δεν θα ξεχάσεις. Ούτε θα ξεχαστείς.

Εσύ θα νιώθεις και θα κάνεις τους άλλους να νιώσουν.

Μην μεγαλώσεις.

Είναι παγίδα.