Στιγμιαία όλα μετακινήθηκαν.
Αυτή η ξαφνική αλλαγή που σου μετακινεί και τα σωθικά.
Ξέρεις, το βλέπω πως κι εσύ το νιώθεις.
Κοιτάζω στα μάτια των ανθρώπων και βλέπω τους παλμούς να χορεύουν.
Τι μας έφερε εδώ;
Πως το άγχος μας έντυσε όλους γκρι;
Κι έπειτα πρώτη μέρα στο σχολείο, καλοντυμένα, μοσχομυριστά ονειρακια που περπατούν νυσταγμένα.
Γέλια που σε επαναφέρουν στη γαλήνη, στην πραγματικότητα τους.
Εκείνη που σου έκλεψαν με τα χρόνια οι ειδήσεις, ο ΕΝΦΙΑ, τα άτσαλα κορναρίσματα στους δρόμους, τα χαοτικά ωράρια και οι ανοργασμικές σχέσεις σου.
Κοίταξε τα, κοίτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη, θυμήσου πόσο θέλεις να γελάσεις, να τρέξεις, να παίξεις, να αγκαλιάσεις.
Θυμήσου και χώρεσε το στην ατζέντα σου.
Καλή σχολική χρονιά.
Σε εσένα που το παιδί μέσα σου δεν ξέχασε και σε σένα τον σοβαρό, τον συνοφρυωμένο.
Σε όλους μας.
Το μάθημα μας για φέτος θα είναι αυτό.
Τα παιδιά.
Τα γέλια.
Τα παιχνίδια και οι αγκαλιές.
Χωρούν μέσα σου;12
Leave a Reply