Βυσσινι κουρτινες.

Φυσουσε πολυ και οι βυσσινι ,βελουδινες κουρτινες του την τρομαζαν.
Εξω απο εκεινους ενας κοσμος που γρυλιζε, μεσα κυκεωνας συναισθηματων.
Φυγε  αν τολμας!
Γελουσε με την ψυχη του και τα ματια της αστραφταν ουρανοι.
Μην φυγεις!
Το κρασι θαλασσενιο γεμιζε τα ποτηρια ως επανω και μεσα τους ναυαγια μεθυσμενα..
Κλεισε τα φωτα!
-οχι
Κλεισε τα φωτα!
-οχι
κι υστερα γυμνα δαχτυλα ποδιων και βραχιολια , πατηματα και εκστατικοι χοροι.
Εκεινος αποσβολωμενος.
Να φυγω;
-οχι
Κλεισε τα φωτα!
-οχι
Πλησιαζε και υστερα χανοταν πισω απο τις βυσσινι κουρτινες,ειμαι ατρομητη φωναζε κι εκεινος γελουσε , γελουσε και δακρυζε μαζι γιατι θα εφευγε το ηξερε.
Παντα εφευγε εκεινη.
Παντα φοβοταν αστεια πραγματα, κουρτινες ,αγγιγματα και κοσμους.
Να κλεισω το φως;
-οχι.
Κλεισε τα ματια.
Και τα εκλεισε και τοτε του φανερωθηκε ολοκληρη.

δημοσιευτηκε στο www.postin.gr