Μικρη.Πικρη.

Δεν θα με ξαναπαρεις μαζι σου? ειπε και κοιταζε τις μυτες των παπουτσιων του.
φυλαξε τα δακρυα σου για κατι που θα το αγαπησεις και θα ειναι δικο σου , αποκριθηκε εκεινος.
Μα το ειχε αγαπησει εκεινο το συννεφο, πως να παρει κανεις σοβαρα τα συννεφα?
Πως να εξηγησει?
Οδος κουρασης.
Ακουστε δεν εχω σκοπους ,ουτε ονειρα, δεν εχω φιλους και αναγκες, θε΄λω μοναχα να χαζευω εκεινο το συννεφο.
Ακουμπουσαν οι σκεψεις ετσι στα μαλλια της και ηρεμουσε, αλλοτε κυνηγουσαν κι εκεινα  τον ανεμο κι υστερα γινονταν βροχη  δακρυα ταξιδιαρικα.
τι να σου εξηγουσε?
Ειπε , ξεχασε το, το συννεφο! και εκεινη ειπε γυριστε απο την αλλη και μην κοιταξετε μεχρι να σας πω,
εβαλε το χερι στην τσεπη και εβγαλε τα φτερα που μαζευε απο τα αποδημητικα πουλια, τα πεταξε με δυναμη στον ουρανο που τα καταπιε μεμιας.
την ιδια στιγμη τα ματια της κυλησαν μια θαλασσα κι ενα παραπονο, πλυμμηρισε ο ουρανος, επνιξε τα πουλια και φωναζαν οι ανθρωποι παψε πια να κλαις.
Το συννεφο φανηκε σαν μια τεραστια τρυπα που προσπαθουσε να την καταπιει κι εκεινη παλευε να χωθει μεσα της , να μην δει κανεις ποσο θλιβερα μικρη ειχε γινει.
μικροσκοπικη.
μικρη.
πικρη.