who?

Ολα σχεδον δεδομενα. σχεδον..
Ξυπνας , σιχτιριζεις η χαμογελας σχεδον εναλαξ ,ντυνεσαι πινεις καφε και αναρωτιεσαι τι θα κανεις ολη την υπολοιπη μερα σου, αφου εχεις χασει την δουλεια σου και η οικονομικη σου κατασταση ειναι σε mode amber allert.
Αν εισαι γενναιος θα ανοιξεις την τηλεοραση μεχρι να νιωσεις ρακος, θα την κλεισεις και θα κατευθυνθεις μεχρι το παραθυρο, ανοιξη , μυρωδιες και ενας δειλος ηλιος που ερχετε ολο και πιο κοντα..
Θα θυμηθεις μια ρουτινα περασμενης εποχης και θα λυπηθεις για την τοτε συμπεριφορα σου, ναι εκεινη που σε σηκωνε απτο κρεββατι κατσουφη και σε κατευθυνε στο γραφειο.
Το γραφειο που ομολογουμενος σου λειπει τωρα πια.
Θα ανοιξεις την πορτα και θα περπατησεις μεχρι το παρκο, ειναι που μονο το βλεμμα των παιδιων δεν μαρτυρα πως εχει εμπλακει στην ολη κατασταση που ζουμε, τα κοιταζεις.. ευχεσαι να ησουν παιδι στην αγκαλια της γιαγιας και να τρεχεις στα σκαλια του σχολειου, να μαθαινεις να μετρας και να σου φαινεται απειρο το να φτασεις εως το 10.
Νιωθεις κουρασμενος και βαρυς απο την ακινησια του μυαλου και της καθημερινοτητας, συναντας ενα τσουρμο μαυροντυμενων στον δρομο και ξυπνανε οι αισθησεις σου, θυμος και αγανακτηση, εχεις νευρα μα δεν αντιδρας ολα μεσα σου τα χωνεις σαν ωρολογιακη βομβα τα ακους να χτυπουν στα μελιγκια σου.
Χτυπαει το τηλεφωνο παραδομενο κι αυτο σε ενα ringtone του james , στην αλλη ακρη της γραμμης ζεστη φωνη , αγαπημενη, ρωταει πως εισαι, απαντας ειμαι χαμενος, σε προκαλει να κοιταξεις πισω σου, κλεινεις το τηλεφωνο και τρεχεις να χαθεις στην αγκαλια της.
Δεν ειναι ολα δεδομενα θα λεει καποιες στιγμες αργοτερα, κοιταξε καθαρα γυρω σου , δεν εισαι εξαιρεση ,εγινες κανονας, γιναμε κανονας.
Θα  μοιραστουμε καφε και κουλουρι ζεστο , θα χωριστουμε σε μια διασταυρωση , θα σε κοιταζει μεχρι να χαθεις στο πληθος , κουκιδα στο απειρο. Παλι μονος.
Ανασα βαθεια και ζεν.
Eξωπορτα και χαρτονενια σπιτια, θα βρεξει και στην εικονα καταιγιδα μεσα σου, προσπερνας καθε μερα μα σημερα οχι, θα σταθεις στην βροχη , θα νιωσεις ντροπη. Θα ξεπλυνεις την οργη.