Χαμενη μερα.

Mια χαμενη μερα.
Δεν ανεπνεες εκεινο το δειλινο και ο ηλιος ειχε εισπνευσει ολη σου την ενεργεια ,αποκαμωμενος με ανασα που βρωμουσε αλκοολ και ενοχες με κοιταξες στα ματια σαν ολα τα γιατι του κοσμου θα μπορουσα να απαντησω.
Δεν ειχα απαντηση,ειχα μοναχα μια σιωπη σαν αρρωστια βαρια στα ματια που μπορουσαν να διακρινουν την απογνωση στα δικα σου.
Δεν ειχα απαντηση και μετανιωνω που δεν σε σταματησα εκει στην μεση του δρομου , ηθελα να ουρλιαξω να σκισει η φωνη μου τα μεσα σου , ηθελα να ακουστει η φωνη μου ως τα συννεφα ,
Ειμαι ελευθερη ακους?
Ειμαι ελευθερη να αναπνεω , να σιωπω , να ουρλιαζω ,να ειμαι παραλογη ,να ειμαι τρελη , να σαγαπω ,να σε μισω ,να φοβαμαι,να με φοβασαι.
Ειμαι ελευθερη να ζησω.
Δεν ειχα απαντησεις,ειχα μοναχα σιωπες και αδειο βλεμμα, ακολουθησα την σκια σου ωσπου να χαθεις μεστο σκοταδι και μετανιωνω.
Μετανιωνω που επνιξα ολες εκεινες τις κραυγες μεσα μου.
Ελπιζω στην ημερα που οι ιαχες θα ενωθουν.
Την μερα που θα ειμαστε λευτεροι.
Ελπιζω.
Ζω.