Ζαχαροποντή

«Είναι εδώ κάθε ανάμνηση. Είναι εδώ. Στα μάτια μου, βρέχει».

Είναι εδώ.

Πίσω από τις γρίλιες, χτυπάει μανιασμένα τα παράθυρα.

Γεμίζει τις πληγές της γης, ενώνεται με τη θάλασσα, ξεπλένει τον ιδρώτα από τους δρόμους που ενώσαμε τις φωνές μας.

Είναι εδώ.

Κάνει τα παιδιά να κρύβονται κάτω από υπόστεγα και ένα κορίτσι να χορεύει κοιτάζοντας τον ουρανό.

Είναι εδώ.

Στεγνώνει στα χέρια σου και ξεδιψάει την ψυχή σου.

Είναι εδώ.

Μου ’χες πει βάλ’ το όταν βρέχει να το ακούς και σε ακούω να φωνάζεις σ’ αγαπώ, στο κατάστρωμα και να γελάς.

Να γελάς δυνατά, καθώς η βροχή πνίγει τη λύπη σου.

Είναι εδώ κάθε ανάμνηση.

Είναι εδώ. Στα μάτια μου, βρέχει.