Λάτρευε τα χάρτινα πολύχρωμα αποκοματα και την υγρασία στα τζάμια των κτιρίων που θαρρείς και έκλαιγαν για το κακό που έκαναν, μπέτωσαν μέσα τους ανθρώπους.
Δεν υπήρχε γυρισμός από τον παραλογισμό, γιατί, της το ξεκαθάρισε: η καρδιά σου χτυπάει πιο γρήγορα.
Σταμάτα να σκέφτεσαι!
Να σκέφτεσαι!
Μα ένιωθε, ότι σκεφτόταν.
Ένιωθε!!
Και ύστερα η καρδιά της έπαιζε breakbeat.
Και χόρευε μόνο για εκείνους που άκουγαν την μουσική.
Που έψαχναν για στίχους, που έκλειναν τα ματιά και ούρλιαζαν σαν να μαστιγώνουν την σιωπή.
Κι αυτή η επιτακτική λέξη Σταμάτα!
Λες και κρύβουν οι άνθρωποι κουμπιά που πατώντας τα σταματούν κάθε ελάττωμα.
Ελάττωμα για εκείνους.
Τα κουμπιά της χάλασαν φίλοι και φίλες.
Νιώθει!
Χωνέψτε το.
Και η καρδιά να παίζει breakbeat.
Και να χορεύει.
Leave a Reply