Μην χάσεις την περισσοτερότητά σου

Στην καθηµερινή αξιολόγηση διάθεσης προστίθενται τα λόγια του Οsho: «Μην δίνεις ονόµατα στη διάθεσή σου».

Έτσι ξεκίνησα να αναιρώ από το λεξιλόγιο µου τη θλίψη και τη χαρά.

Για σήµερα λοιπόν αποφάσισα να είµαι «τραπεζάκι», το οποίο σηµαίνει πως αποδέχοµαι κυρίως ό,τι ακουµπούν επάνω µου, µιας κι εγώ επέτρεψα να γίνω µια οµοιόµορφη επιφάνεια για τους άλλους, µα και για τον ίδιο µου τον εαυτό.

Έτσι µπόρεσε ο µικρός µου γιος να ζωγραφίσει πάνω µου, κάποιος να ακουµπήσει το µισογεµάτο ποτήρι του, να φάει, ακόµα και να ξεκουράσει τα πόδια του στις πλάτες µου.

Όµως οικειοποιήθηκα της κατάστασης, είπα σήµερα είµαι τραπεζάκι!

Κι ο Οsho είχε δίκιο, δεν µε συνέθλιψε το γεγονός, το αποδέχτηκα και κάθε φορά µέσα στην ηµέρα µου που έφερνα στο νου µου τη λέξη τραπεζάκι αντί της λέξης θλίψη ή βάρος, χαµογελούσα συνειδητά στη νέα οπτική.

Στο τέλος της ηµέρας το τραπεζάκι µου ήταν γεµάτο από τη ρουτίνα µας, λίγους στίχους, ποτήρια ξεχασµένα, µπογιές, χαµόγελα και δάκρυα φίλων.

Έπρεπε να «καθαρίσω» τον εαυτό µου και να φέρω πάλι στο νου µου την ηµέρα που πέρασε.

Απολογισµός.

Αύριο είναι µια καινούργια ηµέρα κι εγώ µπορώ να είµαι ό,τι αποφασίσω, δεν θα είµαι θλιµµένη ή χαρούµενη µοναχά γιατί µπροστά µου ανοίχτηκε ένας νέος κόσµος που µου επιτρέπει να είµαι ό,τι σκεφτώ.

Και πού ξέρεις, αύριο µπορεί να είµαι «παράθυρο». Όµως θα είµαι ανοιχτό για όσους µε χρειάζονται και χρειάζοµαι. Άλλωστε στο τέλος της ηµέρας κάνοντας τον απολογισµό µου και παλι θα περάσουν µπροστά µου οι στιγµές σαν ταινία και τότε για άλλη µια φορά θα νιώσω πως είµαι πολλά περισσότερα από αυτά που νόµιζα πως είµαι.