Να ενα απογευμα σαν κι αυτο ηταν κι εκεινο , ετσι μελαγχολικο και γεματο απο καπνο και μουσικη, ζεστο τσαι κανελας και τζιντζερ.
Χτυπησε την πορτα και μπηκε η σκια του μεσα της ,επειτα ακολουθησε το σωμα.
Η σκια εμεινε για πολυ.
Κουβαλουσε ξυλα και κοκκινο κρασι ,ειχε ενα χαμογελο μικρου παιδιου και το ενα απο τα δυο ματια του ελαμπε περισσοτερο.
Την φιλησε στοργικα στο μετωπο και μαγειρεψαν μαζι.
Εβγαλε την κιθαρα και καθησε στο πεζουλι αντικρυ απτο φεγγαρι κοιτωντας το στα ματια.
Εκεινο το βραδυ θα ζηλευε ακομα και το φεγγαρι, εκεινο το βραδυ τον ερωτευτηκε.
Μετα ταξιδια και απουσιες, χειμωνες και καλοκαιρια.
Ομως καποιο απογευμα σαν και αυτο η σκια του ημέρωσε μεσα της και ξεχυθηκε στους τοιχους του μικρου διαμερισματος..
Leave a Reply