εγω και ο κοσμος

Οι φιλοι μου παντα ηταν οι μικροι μου ηρωες,δεν ξερω αν με καταλαβαινεις …
οι φιλοι μου ειναι πολυχρωμοι,ολογιομοι ,δυνατοι ,ευαλωτοι ενιοτε ,ανθρωπενιοι ομως.,Να ,θυμασαι εκεινη την διαφημιση για την καρδια μαρουλιου?αυτο.
φευγω ,ερχομαι,εξαφανιζομαι,κλεινομαι,κανω παιδι ,κλαιω ,γελαω ,τους χρειαζομαι ,μενω μονη ,ειμαι περικυκλωμενη απο κοσμο,πνιγομαι,ξεκαρδιζομαι,γυριζω ,μιση,ολοκληρη και φτου κι απτην αρχη ειναι εκει να με αγκαλιασουν,

Χασαμε τα μετρα και τα σταθμα,ανεργια ,χωρισμοι,χαρατσια,φιλοι που φυγαν μεταναστες για μια καλυτερη ζωη,μισος και ρατσισμος,φτωχεια και πονος,αρρωστιες και θανατοι,αυτοκτονιες ξερω ,ξερω εχει μαυρισει η ψυχουλα σου,ολα γυριζουν σαν τρελα ,ροδες που παν στο πουθενα,δικαιοσυνη? νιωθω σαν να εχασε την σημασια της η λεξη αυτη πια,δικαιοσυνη (της εκανα κηδεια,την εθαψα βαθεια μεσα μου) ομως ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΑΜΩΤΟ ,το παιδι μου ξεκαρδιζεται στα γελια ,μου λεει πως μαγαπαει να μην φυγω πριν κοιμηθει και οταν κοιμαται μου κραταει σφιχτα το χερι,ειναι υγιεις  ειναι το μελλον ,η ελπιδα..η οικογενεια μου παν-τρελη στροβιλιζεται στο χαος της αλληλοεξαρτησης ,στηριγμα βαθη ως την ριζα μου κι ας με τρελαινουν ,ειναι καλα και οι φιλοι ,αχ οι φιλοι μου ειναι εδω τσακισμενοι ,ερωτευμενοι ,απογοητευμενοι και ανεργοι με ενα χαμογελο που ζεσταινει και την πιο κρυα καρδια ,ειναι οι ηρωες μου..Και ξερεις κατι?η αγκαλια του αγαπημενου μου ειναι η πατριδα μου ,μονο εκει νιωθω σπιτι μου ..ΕΙΜΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ αν σκεφτεις κι οτι μιλαω στα ουρανια τοξα….