Φυγαμε?

Τρυπωνεις μεσα μου και κατοικοεδρευεις για μια σεζον κι επειτα βγαινεις αλωβητος απο τις υστεριες και τα παραπονα μου που τα αδειαζω σαν χημικη τουαλετα πανω σου.
Εισαι η σταθερη τροχια μου,ουτε λακουβες ουτε μονοδρομοι ,απεραντοι δρομοι με θεα θαλασσα,αυτη των ματιων σου.
Σε ζηλευω.
Ζηλευω την ισοροπια σου και την φωνη της λογικης σου που βραχνιασε να μου ουρλιαζει να κατεβω απο το συννεφο.
Μαζι μετρησαμε ποτε αστρα?
Δεν θυμαμαι.
Δεν προλαβαμε να κανουμε σπουδαια πραγματα για εμας βλεπεις μας προλαβαν οι υποχρεωσεις ,τα ξενυχτια και οι αναγκες τους.
Καθε φορα λεγαμε του χρονου κι υστερα πιο πολλες υποχρεωσεις και θαβαμε τα ονειρα μας με τα ιδια μας τα χερια.
Αυτη τη φορα θελω να τα καταφερουμε, θελω να κοιμηθουμε αγκαλια κατω απο αρμυρικια,να κολυμπησουμε γυμνοι και να παμε θερινο σινεμα με πορτοκαλαδα μοιρασμενη στα δυο.
Αυτη την φορα θελω να με κοιτας στα ματια,να μου υπενθυμιζεις οσα καταφεραμε και οσα δεν καναμε ακομη.
Να σκαλισουμε δυο ονειρα και να τα δουμε να μπουμπουκιαζουν.
Και ας μην εχουμε λεφτα.
Εχουμε ο ενας τον αλλον.