Ημουν εκεί.

Ειναι κι αυτες οι μικρες ιστοριες που γυαλιζουν τις μυχιες σκεψεις σου και σε βλεπω να χαμογελας πισω απο καθε αποσταση που χωριζει τα χερια.
Ημουν εκει οταν δεν κοιταζες ,θα μαι εκει οταν με ενα δακρυ μου θα ξεπλενεις την νυχτα, θα ειμαστε μαζι κι ας μην το πιστευεις τωρα.
Ειναι παγιδα ο χρονος και μην φοβασαι.
Την νυχτα τα αστερια μας ακολουθουν κι ειναι μακρυς ο δρομος, ο αερας χαιδευει  τα κουρασμενα βηματα σου και ας μην θυμασαι , ειμαι πισω σου.
Ειμαι μπροστα σου.
Κλεισε τα ματια.
Θυμησου.
Ειμαι μεσα σου.
Αδειασε μια θαλασσα στα ματια σου , νομιζες πως δεν κοιτουσα μα εβλεπα τον βυθο σου και σου εγραφα στιχους στα ονειρα.
Ηξερες , παντα ηξερες πως οι δρομοι τεμνονται , πως θα ερχοσουν.
Ηξερες κι ας μην φωναζες το ονομα μου εγω σε ακουγα.
Κοιτα τα δεντρα ,υποκλινονται στην θλιψη μας κι επειτα μοιαζουν φθινοπωρο οι υποσχεσεις μας, μα θα ανθισουμε αγαπη μου να μην φοβασαι.
Μιαν ανοιξη.
Ημουν παντα εκει κι ημουν και δεντρο και δακρυ και προσευχη , ημουν συννεφο ,θαλασσα και ενα νησι.
Ημουν χειμωνας και η ανοιξη θα ρθει.
Να μην φοβασαι.