κουκλόσπιτο

Ονειρευοταν παντα ενα κουκλοσπιτο, την ελεγαν φωτεινη και ηθελε παντα ενα κουκλοσπιτο. Οι γονεις της ηρθαν στην αθηνα το 68′ και εκτοτε εμαθαν να μην θελουν τιποτα παρα μονο μια φωτεινη. Και ηρθε, δυσκολα ομως ηρθε. Δυο δουλειες ο καθενας και πολλες εργατοωρες μακρια απο την μικρη φωτεινη , γεματοι απο αγαπη και χερια τραχια που μονο να δινουν ηξεραν. Ομως το κουκλοσπιτο δεν ηρθε ποτε και η φωτεινη το ονειρευοταν, το ηθελε πολυ, τις κουκλες με τα χρυσαφενια μαλλια και τα ροδαλα μωρα τους, τα περιτεχνα ρουχα τους και τις ιδανικες ζωες τους. Μια βιτρινα στην πλατεια μαβιλη ,φιλοξενουσε ενα τετοιο ροζ κουκλοσπιτο κι ετσι η φωτεινη μετα το σχολειο ,ονειροπολουσε με τις ωρες εξω απο την βιτρινα, καθημερινα.
Οταν εχασαν το σπιτι τους, βρεθηκαν στον δρομο διπλα απο το ασυλο και την σιτιση, η φωτεινη 8 χρονων πια μαζεψε τα λιγοστα υπαρχοντα της και τις ξυλινες μπογιες τις και εγκατασταθηκε μαζι με τους αγαπημενους της γονεις σε μια χαρτονενια πολιτεια.
Οταν την συναντησα τυχαια, με εκπληξη ειδα πως με εκπληκτικη ακριβεια ειχε ζωγραφισει το χαρτινο καστρο της τοσο ομορφα, ενα τζακι λιγο πιο περα ενας τεραστιος καναπες , πολλα κηροπηγια και παιχνιδια.
Εμοιαζε χαρουμενη.
Της ανακοινωσα πως υπηρχε ενα σπιτι για εκεινους, κοντα στο σχολειο της και πως συντομα θα εφευγαν απο την χαρτονενια πολιτεια, με κοιταξε στα ματια και το βλεμμα της θεριεψε.
Υπο εναν ορο,ειπε, θελω ενα κουκλοσπιτο! και θα σου χαρισω τις μπογιες μου.
Εκεινη την μερα κρατησα απτο χερι την φωτεινη και τις μπογιες της, κατευθυνθηκαμε στην πλατεια μαβιλη και οταν φτασαμε στην βιτρινα , η εκπληξη μου ηταν πρωτογνωρη, το χαρτινο καστρο της ειχε αποτυπωθει επ ακριβως ως γνησιο αντιγραφο ετουτου εδω του κουκλοσπιτου.
Φευγωντας την κοιταζα για ωρα μεσα στο τραινο, ελαμπε κρατωντας στα μικρα της χερια το κουτι.
Ηταν μια φωτεινη,φωτεινη οπως θα αρμοζε σε ολα τα παιδια του κοσμου..
Αν αναρωτιεσαι αν πηρα τις μπογιες, εχω να σου πω πως ζωγραφισα πολλα ονειρα μου,εκτοτε…