Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου μικρή μου πυγολαμπίδα, γιατί όταν ήρθες και κάθησες ανάμεσα στα χεριά μου ο αέρας που φύσηξε γέμισε το στομάχι μου πεταλούδες.
Eκείνες τις πεταλούδες με τα μύρια χρώματα κι αρώματα που σε ζαλίζουν κι ονειρεύεσαι ξυπνητός.
Δεν μπορώ να σε βγάλω απτό μυαλό μικρή μου γιατί εγώ κι εσύ είμαστε από το ίδιο σύννεφο, χαμογελάς και ξημερώνουν ουράνια τόξα.
Μου έμαθες τόσα πολλά άθελα σου μικρή μου, να ζωγραφίζω σκιές και να σωπαίνω τα κύματα, να ερωτεύομαι αστερία και να κρυφακούω προσευχές, μου έμαθες να αγαπάω σαν να ήμουν ένας, δυο, τρεις και τέσσερις μαζί.
Δεν μπορώ να σε βγάλω απτό μυαλό μου γιατί μαζί έχουμε πολλά να κάνουμε, θα σου σκαλίσω μια καρδιά σε ένα παγκάκι και θα μοιραστούμε ατελείωτες στιγμές, θα γράψουμε παραμυθία και θα κλειδώσουμε φαντάσματα.
Θέλω να χορεύουμε και να γελάμε μέχρι να κόβετε η αναπνοή μας.
Με ακούς μικρή μου το ξέρω.
Χαμογέλασε μου να γίνει πάλι μπλε ο ουρανός.
Χαμογέλασε μου και κρατά με θα πετάξουμε.
Σαγαπώ.
Συμπαντική μου Νάνσυ σε αγαπώ,
Leave a Reply