Μοιάζεις με το επόμενο λάθος μου

Μην γελάς.

Αλήθεια στο λέω κι ας μην την ξέρεις.

Είσαι ολόιδιος το επόμενο λάθος της, αναγνωρίζω τα χεριά και την ελαφριά κλίση προς τα αριστερά που παίρνεις όταν την κοιτάζεις με τα μεγάλα σου ματιά, την σκιά σου ναι την σκιά σου που στάθηκε δίπλα της.

Μην γελάς.

Σε περίμενε να την προκαλέσεις σε μια άνιση μάχη, εσύ έχεις όπλα κι εκείνη άμαχος πλυθησμος, σε λίγο θα τρέξει αίμα, μην γελάς.

Κι ύστερα θα ξέρεις ακριβώς τι θέλει να ακούσει και όσο κι αν κλείνει τα αυτιά της θα μπορεί να διαβάσει τα χείλη σου.

Να τα γεύεται σαν λέξεις που φτιάχνουν ιστορίες μέσα της.

Και η σκιά σου να είναι παντού ακόμα κι όταν δεν είσαι εκεί να την ακολουθεί και θα είναι ενοχλητικό να είσαι παντού, στην εφημερίδα που θα διαβάσει, στις βιτρίνες και σε κάθε τραγούδι, κάτω από το κρεββάτι και στον καθρέφτη της.

Θα την στοίχειωνες.

Μην γελάς.

Λίγο πριν την μεγάλη έκρηξη νιώθεις την ένταση να έρχεται από το έδαφος, πριν δεις τα φωτά να σβήνουν, φοβάσαι το σκοτάδι.

Έτσι είναι και τώρα.

Σε αναγνώρισα κι ας μην το πιστεύεις.

Θα μιλήσετε για όλα και για τίποτα, θα ονειρευτητε και θα την αγαπήσεις, μα θα είναι φρικτό για σένα που εγώ ήξερα.

Που θα κλέψει την σκιά σου, που από παντελώς άγνωστοι θα εξαρτιέστε ο ένας από τον άλλον, που θα πονάτε συγχρονισμένα και θα γελάτε με τα ίδια αστεία.

Γιατί σύντομα θα καταλάβεις πως είναι το λάθος σου.

Πως είναι μια κοινή θνητή γεμάτη ανασφάλειες, φόβους και λάθη που το μόνο που θέλει είναι να σε κατακτήσει απολυτά.

Είναι ο άνθρωπος που θα μισήσεις να αγαπάς, που θα υπολείπεται όσων έψαχνες κι όμως θα σε γεμίζει, εκείνος που θα κάνει όλα όσα σε ενοχλούν να τα βρίσκεις χαριτωμένα.

Εκείνη που θα δίνει νόημα στους στίχους που άκουγες χρόνια πριν.

Εκείνη που θα φύγει και θα σε διαλύσει σε χίλια κομμάτια, που θα σε κάνει να αγαπήσεις και θαχαθεί έχοντας κρατήσει όμηρο την σκιά σου για πάντα.

Γιατί εσύ ζητάς θαύματα και εκείνη θα είναι άνθρωπος που πιστεύει στα θαύματα.

Γιατί βάφτισαν την αγάπη, αγάπη αλλά έκρυψαν τον εγωισμό μέσα της.

Γιατί πάντα θα ψάχνεις κι ας βρήκες τα πάντα.

Γιατί έτσι ήσουν κι ας δάνεισες μέσα σου μια γωνίτσα να φωλιάσει η αγάπη της.

Ώσπου να αδειάσει κι άλλος χώρος..

Μέσα σου.