Θέλω να κανείς θόρυβο.
Ο ζοφερός ήλιος να τρομάζει μπροστά μας και η νύχτα να αργεί..
Ήθελα να θέλεις κι έπειτα άργησα να ανοίξω στην μνήμη και πάγωσε στον χρόνο.
Αρκεί ένα φιλί στην πλάτη για να τεντωθεί στο πρόσωπο μου ένα χαμόγελο.
Να ξυπνήσει μέσα μας η φωτιά.
Έμαθα να μ’ αγαπώ από την αντανάκλαση μου στα ματιά σου, το ξέρεις;
Είπες δεν θα με αφήσεις Ποτέ, χτες.
Έτσι είπες και εγώ μίκρυνα και χοροπηδούσα στο χέρι σου.
Σαγαπω όπως αναπνέω από την πρώτη στιγμή που ξανά γεννήθηκα μέσα στην θάλασσα των ματιών σου, μέσα από το πρώτο κλαμμα του παιδιού μας, από την αλμυρά στα χείλη και από τον ήλιο που μας έκαιγε τα ματιά τότε στα κουφονησια..
Σαγαπω κι αφού μ’ αγαπάς η γη γυρίζει.
Leave a Reply