Σε όλα αυτά που ανοίγονται μπροστά σου και σε εκείνα που περιμένουν.
Η σε εκείνα που αγάπησες σιωπηλά κι αθόρυβα.
Σε αυτά που σου χαρίζουν λέξεις και χαμόγελα.
Στο χέρι του το μικρο που τις νύχτες σε σφίγγει και στον μεγάλο κόσμο που ανοίγεται μπροστά του.
Στο βλέμμα του το δήθεν αδιάφορο και το αφόρητα γέλιο της Κυριακής
Στα μαλλιά τα λυτά στον ήλιο και τα νεκρά πατήματα στην άμμο.
Σε εκείνα που περιμένεις.
Σε εκείνα που απαντώνται.
Στο να είσαι.
Να είσαι η επίγνωση.
Να είσαι.
Leave a Reply