Υπερηφανεια & προκαταληψη.

Υπερηφανεια και προκαταληψη.
Φωναξε τον εσπρωξε ενα αλβανακι και λιγο πιο κατω διπλα απτον σκουπιδοτενεκε ενα παρατημενο αρκουδακι, γκριζο, αυτο ειδα πρωτα και επειτα ακουσα τις φωνες.
Θυμωσα ως το κοκκαλο, εκλεισα τα αυτια του παιδιου μου να μην ακουσει τις βρωμιες τους, δεν δεχομαι κανενας να κατευθυνει το μισος μεσα του. κανεις.
Πλησιασα και ειπα μια λεξη, ντροπη.
Δυνατα και με οργη που επνιγε λαοθαλλασα αθωων.
Λιγο πριν τραγουδησαν τον εθνικο υμνο, δακρυα στα ματια για ολα τους , για την υπερπροσπαθεια να τα καταφερουν , με νυσταγμενα προσωπα και λευκα πουκαμισα, σαν τις ψυχες του.
Οχια και δηλητηριο πλυμμηρισε την αιθουσα, βλεπεις κανεις δεν αντιδρα μεσα και εξω απτο σωμα του, εχει αγαπησει αλλωστε τοσο πολυ τον καναπε του που ειναι σαν να βλεπω τον φαρδυ σωματοτυπο του να εχει μετατραπει ολοκληρος σε καναπε.
Γιατι εκλαιγε ο Π μαμα? Ειναι φιλος μου και δεν θελω να τον βλεπω να κλαιει.
Τρεχει προς το μερος του , απλωνει το χερι και κατευθυνονται στις κουνιες στην αυλη,τους ακουω να φωναζουν ει φιλε  και πλυμμηριζει ζεστασια ξανα το παγωμενο μυαλο μου.
Δεν θελω αλλο μισος, δεν θελω περιστατικα, θελω ολογιομη αγαπη και χαρα για εκεινα, θελω ισοτητα και ελευθερια στο μυαλο τους, οτιδηποτε γκριζο δεν χωραει στον πολυχρωμο κοσμο τους.
Κι εσυ μην κλαις ψυχη μου, εισαι πιο ανθρωπος απο καθε ανθρωπακι γυρω σου, αυτο εισαι.
Ειμαι υπερηφανη, για ολους σας.