Ξυπόλητοι στον έρωτα.

Μικρα χαρτινα καραβακια και ο ηλιος να κανει τα ματια σου να κλεινουν, αμμουδενια ονειρα και παλατια γεματα βατραχους που περιμεναν φιλια αρμυρικια και μεταξωτες κορδελες..
Ειχες πει δεν θα κοιμοσουν και στο ταξιδι παλευες στο πισω καθισμα να κανεις το χερι σου να πεταξει εξω απο το παραθυρο, γλαρος καταλευκος και εγω απτον καθρεφτη να κολυμπαω στα δακρυα μου απο την ομορφια σου.
Απεραντα λιβαδια οι σκεψεις μας και η ξαφνικη βροχη να σβηνει τα αναψοκοκκινισμενα μαγουλα μας, να τρεχουμε στα στενα κι εσυ να φωναζεις , κρυφτο!
Θυμασαι το παγωτο; τα φωτα στο λιμανι τα θυμασαι; τον αχινο που παλευε να ζησει και τον πεταξαμε πισω στον βυθο κι επεπλεε και κλαιγαμε μαζι ;
Θυμασαι τις νυχτες που παραμιλουσα και ηχογραφουσες τα ουρλιαχτα μου; θυμασαι το καστρο και το αντιο;
Δεν σε ειχα προειδοποιησει για τις τρικυμιες μεσα μου.
Στο ειχα πει ομως και γελουσες, θα πνιγω μια μερα απτα δακρυα μου..
Κοκκινα ηλιοβασιλεματα και πουλια ταξιδιαρικα , εσυ στην αιωρα να διαβαζεις κι εγω να προσπαθω να διαβασω τα ματια σου..
Ξυπολητοι.
Ξυπολητοι στον ερωτα.