Να σου τελειώνουν οι λέξεις και να απομένεις με το συναίσθημα, αυτό το πνιγερο γέλιο που αρνείται να ενηλικιωθεί και μένει αγέννητος λυγμός στον λαιμό.
Η μυρωδιά σε ταξιδεύει πάντα πίσω ποτέ μπροστά.
Αδειανά χεριά και βήματα στο άπειρο.
Γελούσες και χόρευαν οι ουρανοί.
Ας πιούμε στους ουρανούς.
Στο φεγγάρι και στον ήλιο που δεν ανταμώνουν ποτέ.
Leave a Reply